مطالعه ژنوتیپی و فنوتیپی سیستم آئروباکتین در جدایه های اشریشیاکولای از موارد کلی باسیلوز طیور

 خلاصه اهداف این تحقیق بررسی فراوانی توانایی تولید آئروباکتین و حضور یکی از ژن های دخیل در بیوسنتز سیستم آئروباکتین(iucD) در جدایه­های اشریشیا کولای (Escherichia coli) از موارد کلی باسیلوز طیور بودند. به همین منظور تعداد 50 جدایه اشریشیا کولای از جراحات پریکاردیت جوجه‌های گوشتی تلف شده از بیماری کلی­باسیلوز از مرغداری­های گوشتی در استان­های تهران، البرز، و قزوین جمع آآآوری شدند و از نظر توانایی تولید آئروباکتین و حضور ژنiucD  مورد آزمایش قرار گرفتند. در بررسی فنوتیپی، توانایی تولید آئروباکتین توسط 50 جدایه اشریشیا کولای مورد مطالعه بر اساس روش­های تشریح شده قبلی تعیین شدند. در بررسی ژنوتیپی، از روش واکنش زنجیره‌ای پلی­مراز (PCR) به عنوان روش مولکولی برای شناسایی ژن iucD  استفاده شد. نتایج آزمایشات فنوتیپی نشان داد که در بین جدایه‌های اشریشیا کولای، 86% توانایی تولید آئروباکتین را داشتند. در آزمایش PCR، در 96% جدایه‌ها حضور ژنiucD  مورد تأیید قرار گرفت ولی در دو جدایه که از نظر فنوتیپی نیز منفی بودند، ژن آئروباکتین شناسائی نشد. یافته های پژوهش حاضر نشان داد که درصد بالائی از جدایه های اشریشیا کولای بیماریزای طیور قادر به تولید آئروباکتین می باشند که با توجه به مطالعات مشابه سایر پژوهشگران به ویژه بررسی های مقایسه ای با جدایه های اشریشیا کولای به دست آمده از مرغان به ظاهر سالم، وجود یک ارتباط قوی بین تولید آئروباکتین و میزان حدت در سویه های اشریشیا کولای طیور را می توان مورد تاکید قرار داد.